· Είναι συχνό φαινόμενο {κυρίως στους αρχάριους} ότι την ώρα που εκτελείται μία άσκηση {πχ. Πιέσεις πάγκου} να μην μπορεί να αισθανθεί τον κύριο μυ που θέλει να γυμνάσει και στο παρόν παράδειγμα είναι ο μείζων θωρακικός {στήθος}.
Εδώ έρχεται το θέμα της σύνδεσης του Μυαλού με τον Μυ {Muscle Mind Connection}. Αλλά πώς γίνεται η ενεργοποίηση των μυών και τι είναι ο νευρομυϊκός συντονισμός;
Η «αφετηρία» κάθε κίνησης των μυών γίνεται από τον εγκέφαλο. Για παράδειγμα, για να κινηθεί ο δικέφαλος βραχιόνιος μυς, ο εγκέφαλος θα δώσει εντολή και μέσου του νευρικού συστήματος αυτή θα φτάσει στις μυϊκές πρωτεΐνες που είναι υπεύθυνες για την κίνηση, τη μυοσίνη και την ακτίνη. Η αλληλεπίδραση αυτών των δύο θα έχει ως αποτέλεσμα τα μυικά ινίδια να τεθούν σε λειτουργία και να γίνει η κάμψη του δικεφάλου βραχιόνιου μυός. Φυσικά, το ίδιο ισχύει και για κάθε μυ στο ανθρώπινο σώμα.
Επομένως, ο νευρομυϊκός συντονισμός σχετίζεται με την ταχύτητα που θα φτάσει η εντολή στον μυ, όπως και το πόσο αποτελεσματικά και ισορροπημένα θα γίνει αυτό. Έτσι λοιπόν, όσο καλύτερο νευρομυϊκό συντονισμό έχει κάποιος τόσο καλύτερα θα μπορεί να χρησιμοποιεί το σώμα του και τους μύες αντίστοιχα. Για παράδειγμα, ένας αρχάριος στο γυμναστήριο, στην άσκηση "Πιέσεις στήθους" δεν θα μπορεί να χρησιμοποιήσει τον μείζονα θωρακικό μυ {στήθος} σε μέγιστο βαθμό, αλλά θα χρησιμοποιεί τους συνεργάτες μύες σε αυτήν την κίνηση, που είναι ο τρικέφαλος βραχιόνιος και η πρόσθια μοίρα του δελτοειδούς. Ενίοτε, ένας έμπειρος αθλούμενος θα είναι σε θέση να χρησιμοποιήσει τον μυ που εκείνος θέλει.
Όμως πώς αποκτάται ο νευρομυϊκός συντονισμός; Έχουν όλοι τις ίδιες δυνατότητες στην βελτίωσή του;
Αν παρατηρήσουμε ένα μικρό παιδάκι σε ηλικία 5 χρονών, θα δούμε πως πολλές από τις κινήσεις του δεν είναι συγχρονισμένες ή δεν έχει καλή ισορροπία. Αυτό οφείλεται στο ότι ο νευρομυϊκός συντονισμός του δεν είναι πλήρως ανεπτυγμένος. Από την άλλη, σίγουρα όλοι μας θα έχουμε δει άτομα μεγαλύτερης ηλικίας που εξακολουθούν να μην έχουν καλό νευρομυϊκό συντονισμό { πχ. άτσαλες κινήσεις, δυσκολία εύρεσης ρυθμού στον χορό, στο τρέξιμο κ.ο.κ}. Αυτό οφείλεται ή στο ότι δεν ασχολήθηκαν ποτέ με κάποιου είδους άσκησης ή σε κάποιον τραυματισμό και κακή αποκατάσταση ή ακόμη και σε γεννητικής φύσεως αιτιολογία.
Το θέμα είναι αν ο νευρομυϊκός συντονισμός και η προσαρμογή βελτιώνονται. Η απάντηση είναι ΝΑΙ, καθώς η ενασχόληση με οποιοδήποτε είδος αθλήματος μπορεί να βοηθήσει όλους να μάθουν να χειρίζονται το σώμα τους {αυτό δεν αναφέρεται σε κατηγορίες όσων το πρόβλημα προέρχεται από γεννητικής φύσεως αιτιολογία ή τραυματισμούς}. Ιδιαίτερα επικουρική είναι η ενασχόληση με αθλήματα που απαιτούν τη συνεργασία πολλών μυϊκών ομάδων {ποδόσφαιρο, χορός κτλ.}. Μείζονος σημασίας είναι οι ασκήσεις Ιδιοδεκτικότητας, καθώς έρευνες έχουν δείξει ότι η βελτιστοποίηση της μπορεί να μειώσει τις πιθανότητες τραυματισμού κατά 50% {Cumps et al. 2007, Lauersenetal. 2014}
Επομένως, η καλή νευρομυϊκή προσαρμογή στον χώρο του γυμναστηρίου διαδραματίζει πολύ μεγάλο ρόλο στο αποτελέσματα που θέλει κάποιος να πετύχει, αλλά και στην ασφάλεια από τραυματισμούς. Για αυτό, και τα προγράμματα προσαρμογής για έναν αρχάριο τα καθιστούν ιδιαίτερα σημαντικά!
Τα προγράμματα προσαρμογής συνήθως διαρκούν 8-12 εβδομάδες καθώς σε αυτό το χρονικό διάστημα βελτιώνεται σε μεγάλα ποσοστά η νευρομυϊκή προσαρμογή. Σημαντικό, επίσης, είναι ότι σε αυτό το διάστημα η υπερτροφία των μυών είναι ελάχιστη, καθώς η δύναμη που «αποκτάται» σε κάθε άσκηση είναι καθαρά από την καλύτερη ενεργοποίηση και συνεργασία του νευρικού και μυϊκού συστήματος.
Πηγές:
- Βασικές Αρχές Φυσιολογίας του Ανθρώπου, Susan E. Mulroney, Adam K. Myres
Οδηγός Ανατομίας του Ανθρωπίνου Σώματος GREYS
G.S.N. Workouts
Δεληγιάννης Βασίλης CPT Personal Trainer
TRX Suspension &Functional Training Instructor
Email: gsn.workout@gmail.com